ANKARA YILDIRIM BEYAZIT ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik konularındaki yorumlar, üniversitenin siyasi ve ideolojik yapısıyla iç içe geçmiştir. Özellikle kadrolaşma, torpil ve siyasi görüşe dayalı ayrımcılık iddiaları ön plandadır. Yüksek lisans ve doktora kabullerinde liyakatin göz ardı edildiği, 20 kişilik kontenjana 33 kişinin alındığı gibi somut örneklerle torpil iddiaları dile getirilmiştir. Bazı hocaların öğrencilere siyasi görüşlerine göre davrandığı, muhalif öğrencilerin veya kendilerinden olmayanların derslerden bırakıldığı gibi ciddi suçlamalar bulunmaktadır. Bu durum, okulda adil bir akademik ortam olmadığına dair güçlü bir algı yaratmaktadır.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversite hakkındaki en çelişkili ve kutuplaşmış konulardan biridir. Özellikle Hukuk ve Tıp fakülteleri, ABD ve Avrupa'da eğitim görmüş, yetkin, dinamik ve öğrenciyle yakından ilgilenen hocalarıyla sürekli övgü almaktadır. Bu bölümlerdeki eğitimin teorikten çok pratiğe yönelik olduğu, mezunların hakimlik ve TUS gibi sınavlarda önemli başarılar elde ettiği sıkça vurgulanır. Diğer yandan, üniversite genelinde siyasi ve ideolojik temelli kadrolaşma yapıldığına dair çok sayıda ciddi eleştiri mevcuttur. Özellikle Psikoloji gibi bazı bölümlerde, alanla ilgisiz (örneğin ilahiyat mezunu) kişilerin ders verdiği iddia edilerek akademik liyakat sorgulanmıştır. Hocaların bir kısmının siyasi görüşlerini derslere yansıttığı ve tarafsız olmadığı yönündeki şikayetler de bulunmaktadır. Bu durum, eğitim kalitesinin fakülteden fakülteye, hatta hocadan hocaya büyük farklılıklar gösterdiği bir tablo çizmektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Ders içerikleri ve işleyişi konusunda yorumlar, özellikle Hukuk ve Tıp gibi İngilizce ağırlıklı bölümlerde olumlu yöndedir. Yabancı mahkeme kararı incelemesi gibi pratik uygulamaların derslere entegre edilmesi ve öğrencilerin teorik bilgiden fazlasını kazanması takdir edilmektedir. Ancak sınavların düzeni ve organizasyonu konusunda ciddi şikayetler bulunmaktadır. Özellikle ilk yıllarda sınav saatlerinin ve tarihlerinin sürekli değişmesi, sınavların zamanında başlamaması gibi sorunlar öğrencileri mağdur etmiştir. Ayrıca, hazırlık sınıfında okutulan kitapların fahiş fiyatları ve bu kitapları almaya zorunlu bırakılmak da önemli bir eleştiri konusu olmuştur.

Güvenlik ve denetimle ilgili yorumlar, keyfi uygulamalar ve çifte standartlar üzerine yoğunlaşmaktadır. Bir yanda öğrencilere yönelik "iskambil kağıdı oynamak yasak" gibi anlamsız yasaklar ve şort giyen öğrenciye laf atılması gibi olaylar yaşanırken, diğer yanda kampüse kutuyla kedi veya köpek bırakılması gibi durumlarda güvenliğin yetersiz kaldığı eleştirileri yapılmıştır. Son dönemde yaşanan hayvan barınaklarının yıkılması olayında, öğrencilerin kampüse mama sokmasının engellenmesi gibi uygulamalar, güvenliğin denetim ve baskı aracı olarak kullanıldığı algısını güçlendirmiştir.

Kampüs, üniversitenin en zayıf ve en çok eleştirilen yönüdür. Yorumlar, okulun kuruluşundan bu yana tutarlı bir şekilde olumsuzdur. Ankara'nın çeşitli yerlerine dağılmış, genellikle "apartman" veya "liseden bozma" olarak nitelenen fakülte binaları, bir üniversite atmosferi sunmaktan uzak bulunmuştur. Mühendislik fakültesinin "eski bir ekmek fabrikasının restore edilmiş hali" olması veya Hukuk fakültesinin bir apartman binasında yer alması gibi örnekler sıkça tekrarlanır. Esenboğa'daki ana kampüs ise "bozkırın ortasında", "Ankara'nın ücra bir köşesi" olarak tanımlanmakta ve sosyal imkanlardan yoksun olduğu belirtilmektedir. Zaman zaman Turgut Özal Üniversitesi'nin binalarının devralınması gibi gelişmelerle fiziki imkanlar artsa da, bütüncül ve öğrenci dostu bir kampüs hayatının eksikliği temel bir sorun olarak devam etmektedir. Hayvan barınaklarının yıkılması gibi olaylar da kampüsün sadece fiziki değil, yönetimsel olarak da sorunlu olduğu algısını güçlendirmiştir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Siyasi atmosfer, üniversitenin kimliğini en çok şekillendiren unsurlardan biridir. Yorumlar, okulun kuruluş amacının siyasi olduğu ve belirli bir ideolojiye hizmet ettiği yönündeki algının çok yaygın olduğunu göstermektedir. Üniversite yönetiminin, "Akademisyenler Teröre Karşı" gibi bildirileri personele e-posta ile göndererek destek istemesi veya ODTÜ'deki protestoları kınayan açıklamalar yapması, yönetimin siyasi duruşunu net bir şekilde ortaya koyan olaylar olarak görülmüştür. Buna karşılık, öğrenciler arasında belirgin bir muhalif damar da mevcuttur. Berkin Elvan anmaları, Roboski protestoları, AKP'li vekilin protesto edilmesi gibi olaylar, okul içinde siyasi bir gerilim ve çatışma alanı olduğunu göstermektedir. Bazı öğrenciler bu durumu "altın nesil projesinin tutmayacağı" şeklinde yorumlarken, diğerleri okulun "AKP Türkiyesinin minyatürü" olduğunu savunmuştur.

Sosyal yaşam, kampüs yapısı ve ulaşım sorunlarına paralel olarak üniversitenin en zayıf halkalarından biri olarak görülmektedir. Özellikle ilk yıllarda sosyal imkanların "sıfır" olduğu, bahar şenliklerinin "kermes" gibi geçtiği veya mehter takımı gösterisinden ibaret olduğu belirtilmiştir. Yıllar içinde şenliklere daha popüler sanatçıların davet edilmesi gibi adımlar atılsa da, dağınık kampüs yapısı ve ulaşım zorlukları, canlı bir sosyal ortamın oluşmasını engellemiştir. Öğrenci kulüplerinin varlığı, özellikle muhalif grupların aktif olması, sosyal hayatın tek canlı noktası olarak görülse de genel olarak okul, sosyal açıdan "can çekişen" bir yer olarak tanımlanmaktadır. Bir öğrencinin okulun öğrenci kitlesini "çöp" olarak nitelendirmesi, sosyal çevreden duyulan memnuniyetsizliği de göstermektedir.

Teknolojik altyapı konusunda yapılan yorumlar ciddi sorunlara işaret etmektedir. Özellikle üniversitenin ilk yıllarında yaşanan ve tüm öğrenci notlarının kaybolduğu sunucu çökmesi vakası, altyapının ne kadar güvensiz ve yetersiz olduğunun bir kanıtı olarak görülmüştür. Öğrencilerin not otomasyon sistemine sık sık erişememesi de bu dönemdeki bir diğer önemli şikayettir. Daha yakın tarihli yorumlarda ise okulun sosyal medya hesaplarının zayıflığı ve e-devlet üzerinden belge verme gibi olumlu adımların yanı sıra, online sistemlerdeki plansızlıklar (örneğin, alımlar açıklandıktan sonra dil sınavının çoktan yapılmış olması) dikkat çekmektedir. Genel olarak, teknolojik altyapının modern ve sorunsuz işlediğine dair bir izlenim bulunmamaktadır.

Üniversiteye ulaşım, özellikle Esenboğa'daki ana kampüs için en büyük sorunlardan biri olarak öne çıkmaktadır. Yorumlar, on yılı aşkın bir süredir bu konuda en ufak bir iyileşme olmadığını göstermektedir. Esenboğa kampüsü, öğrenciler tarafından sürekli olarak merkeze çok uzak, "dağ başı" ve ulaşımı "eziyet" olarak nitelendirilmiştir. Kızılay gibi merkezlerden otobüsle ulaşımın bir saati aşması, araçların yetersizliği ve aşırı kalabalık olması sıkça dile getirilen şikayetlerdir. Etlik gibi daha merkezi yerleşkeler görece daha ulaşılabilir olsa da, metroya olan uzaklıkları nedeniyle yine de ek vasıta gerektirmektedir. Yıllardır dile getirilen metro projesinin hayata geçmemesi, ulaşım sorununu kronik bir hale getirmiştir.

Yabancı dil eğitimi, üniversitenin en iddialı ve genellikle en çok övülen yönüdür. Özellikle zorunlu İngilizce hazırlık sınıfının kalitesi, uluslararası akreditasyonlara (City & Guilds, Pearson) sahip olması ve öğrencilere gerçekten dil öğrettiği sıkça vurgulanmaktadır. Hazırlığı başarıyla bitiren öğrencilerin altyazısız film izleyebilecek seviyeye geldiği belirtilmiştir. Bu kaliteli eğitimin bir sonucu olarak, Hukuk gibi bölümlerde %30, Mühendislik gibi bölümlerde ise %100 İngilizce derslerin işlenmesi mümkün olmaktadır. Ancak bu başarının bir bedeli vardır: Hazırlığı geçmenin çok zor olması ve okutulan kitapların fahiş fiyatları önemli eleştiri konularıdır. Bir öğrencinin hazırlık eğitimini "vasat" bulması ve muafiyet sınavını kolayca geçtiğini iddia etmesi ise bu genel olumlu tabloya düşülen bir şerhtir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Barınma olanakları hakkında doğrudan bir yorum yapılmamış olsa da, bir öğrencinin Çubuk kampüsüne yakın bir yurttan başka bir öğrenciyle becayiş (değişim) yapmak istemesi, bölgedeki barınma seçeneklerinin ve lokasyonunun öğrenciler için önemli bir konu olduğunu göstermektedir.

Üniversitenin imajı, kuruluşundan bu yana siyasi ve ideolojik tartışmaların merkezinde yer almıştır. "Cemaat üniversitesi", "tarikat okulu", "AKP'nin kalesi", "altın nesil projesi" gibi tanımlamalar, okulun belirli bir siyasi amaca hizmet etmek için kurulduğu yönündeki yaygın algıyı yansıtmaktadır. Bu imaj, pek çok potansiyel öğrenci ve akademisyen için caydırıcı olmuştur. Okulun adının, Yıldırım Bayezid'in savaşı kaybettiği Ankara'da kullanılması da bir "vizyonsuzluk" olarak görülmüştür. Olumlu tarafta ise, özellikle İngilizce eğitimi ve bazı bölümlerdeki başarısıyla "ODTÜ'ye alternatif" olma potansiyeli taşıdığı, uluslararası öğrenci oranıyla övündüğü ve geleceği parlak bir araştırma üniversitesi olarak konumlandığı da belirtilmektedir. Ancak genel olarak, akademik başarıları ve hedefleri, siyasi ve idari sorunların yarattığı olumsuz imajın gölgesinde kalmaktadır.

İdari personel ve yönetim, üniversitenin en çok şikayet alan konularından biridir. Yorumlar, idari kadronun profesyonellikten uzak, öğrenci odaklı olmayan ve hatta keyfi davrandığı yönünde birleşmektedir. "Lise mantığıyla üniversite idare etmeye" çalıştıkları, yönetmeliklere aykırı davrandıkları, öğrenci işlerinin yetersiz olduğu ve bir belge almanın bile büyük bir eziyet olduğu sıkça dile getirilmiştir. 2012'de yaşanan ve öğrencilerin tüm notlarının kaybolduğu sunucu çökmesi olayı, idari ve teknik beceriksizliğin en somut örneği olarak hafızalara kazınmıştır. 2025'te hayvansever öğrencilerin oyalanarak barınaklarının yıkılması gibi güncel olaylar, bu yönetim anlayışının yıllar içinde değişmediğini göstermektedir.

İş ve kariyer fırsatları konusunda doğrudan öğrenci deneyimlerini içeren yorumlar sınırlıdır. Ancak üniversitenin mezunlarının mesleki sınavlardaki başarılarına dair olumlu veriler bulunmaktadır. Hukuk fakültesi mezunlarının hakimlik-savcılık sınavında, Tıp fakültesi mezunlarının ise TUS'ta devlet üniversiteleri arasında üst sıralarda yer alması, mezunların kariyerlerine güçlü bir başlangıç yaptığını göstermektedir. Ayrıca üniversitenin, İvedik OSB ile Türkiye'nin en büyük teknokentlerinden birini kurma projesi de öğrencilere staj ve iş imkanları yaratma potansiyeli taşıyan önemli bir gelişme olarak kaydedilmiştir.

Üniversitenin Ankara'da olması, öğrenciler için başlangıçta önemli bir tercih sebebi olarak görülmektedir. Ancak kampüslerin, özellikle de ana kampüsün şehrin oldukça dışında konumlanması, bu avantajı büyük ölçüde ortadan kaldırmaktadır. Öğrenciler, "Ankara'nın bağrında dediklerine bakmayın gayet Ankara'nın dışında bir merkez kampüse sahip" diyerek bu durumu eleştirmişlerdir. Etlik gibi daha merkezi yerleşkelerde okuyan öğrenciler şehirle daha kolay bütünleşebilirken, Esenboğa/Çubuk'taki öğrenciler için şehir hayatı, ulaşım zorlukları nedeniyle büyük ölçüde ulaşılamaz kalmaktadır.