ANKARA MÜZİK VE GÜZEL SANATLAR ÜNİVERSİTESİ

Üniversitede adalet ve eşitlik kavramları, özellikle liyakat ve kadrolaşma konularında ciddi şekilde sorgulanmaktadır. 2021 gibi erken bir tarihte 'partili kadrolaşmalar' endişesi dile getirilirken, 2025 tarihli güncel bir yorum bu endişelerin gerçeğe dönüştüğünü ortaya koymaktadır. Bir mezunun 'şimdi torpilden liyakatsiz kadrolaşmadan çok nasibini almış' şeklindeki ifadesi, üniversitedeki atamalarda meritokrasinin göz ardı edildiği yönündeki algıyı net bir şekilde yansıtmaktadır.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversite hakkındaki en çelişkili ve zamanla en olumsuza dönen konudur. 2020'de bir öğrenci, 'kaliteli bir kadroyla eğitime başladılar' diyerek ilk dönemdeki memnuniyetini dile getirirken, son yıllarda yapılan yorumlar ciddi bir bozulmaya işaret etmektedir. Özellikle 2022 sonrası yorumlarda, üniversitenin 'torpilden liyakatsiz kadrolaşmadan çok nasibini aldığı' yönünde ağır eleştiriler bulunmaktadır. Bazı öğretim üyelerinin öğrencilerin motivasyonunu kırdığı, onları küçümsediği ve 'insanın içindeki yaşama sevincini alıp götürdüğü' iddia edilmektedir. Bu durumun öğrencileri okulu bırakma noktasına getirdiği dahi belirtilmiştir. Genel kanı, başlangıçtaki umut verici akademik ortamın yerini, hayal kırıklığı ve yetersizlik eleştirilerinin aldığı yönündedir.

Maddi konulara ilişkin yorumlar sınırlıdır. Bir yorumda 'yıllık öğrenim ücretleri biraz yüksek olsa da, sunduğu kaliteli eğitim ve benzersiz deneyim bunu karşılıyor' denilerek, yüksek harçların alınan eğitime değdiği ifade edilmiştir. Ancak bu görüş, eğitim kalitesine yönelik diğer olumsuz yorumlarla çelişmektedir.

Üniversitenin ders içerikleri ve müfredatı, modern mimarisiyle yarattığı beklentiyi karşılamamakla eleştirilmektedir. Yorumlarda, okulun 'gelenekselci bir yaklaşımda' olduğu ve Berklee gibi uluslararası okullarda bulunan caz, rock, film müziği gibi çağdaş bölümlerin eksikliği hayal kırıklığı yaratmaktadır. Bu durum, 'adı müzik üniversitesi sadece' şeklinde bir sitemle özetlenerek, müfredatın isminin ve imajının gerisinde kaldığı algısını güçlendirmektedir.

Kampüsün güvenliği ve denetimi, özellikle ziyaretçi politikaları konusunda çelişkili yorumlar almıştır. Genel eğilim, kampüsün halka ve ziyaretçilere kapalı olduğu yönündedir. Birçok kişi fotoğraf çekmek veya gezmek amacıyla geldiğinde içeri alınmadığını, hatta 'görevliler tehtidvari davranışlar sergiliyor' diyerek olumsuz bir deneyim yaşadığını belirtmiştir. Özellikle düğün fotoğrafı çekimi için fahiş ücretler talep edilmesi ('saatlik 3000₺') ciddi bir eleştiri konusudur. Bununla birlikte, bu katı tutumun aksi yönde tecrübeler de mevcuttur; bir fotoğrafçı 'ana kapıdaki güvenlik görevlisi abi çok kibarsın' diyerek personelini överken, başka bir yorumda da 'güvenlik bile o kadar ilgili ve bilgili ki hayran kaldım' denilmiştir. Bu durum, genel politikanın katı olmasına rağmen personel davranışının kişiye göre değişebildiğini düşündürmektedir.

Kampüsün fiziki yapısı ve mimarisi, yorumlarda istisnasız olarak en çok övülen özelliktir. Neoklasik dış mimarisi ve modern, işlevsel iç mekanları ile 'Ankara'da bir Avrupa' hissi yarattığı sıkça belirtilmektedir. Dersliklerin ve çalışma odalarının akustiğinin çok iyi olması, binaların genişliği ve düşünülmüş mimari detaylar öğrenciler tarafından takdir edilmektedir. Kampüsün görsel çekiciliği o kadar fazladır ki, dizi çekimlerine ev sahipliği yapmakta ve düğün fotoğrafçıları için popüler bir mekan haline gelmiştir. Tek tük eleştiriler ise kampüs içinde yeterli ağaçlık alan olmaması ve çevredeki inşaatların neden olduğu toz gibi çevresel faktörlere yöneliktir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Üniversitenin geçmişi, doğrudan siyasi olaylarla bağlantılıdır ve bu durum yorumlara da yansımıştır. Kampüsün, FETÖ'ye ait olan İpek Üniversitesi'ne el konulmasıyla devlete geçtiği bilgisi birçok yorumda yer almaktadır. Bu durum, bir yorumcu tarafından 'hikayesi kötü, mimarisi ve tesisi mükemmel, çalana, adiye değil devlete, halka kalan bir abidei kurum' sözleriyle, olumsuz bir başlangıcın olumlu bir sonuca evrilmesi olarak değerlendirilmiştir. Ancak bu siyasi arka plan, aynı zamanda 'partili kadrolaşma' gibi endişeleri de beraberinde getirmiştir.

Üniversitedeki sosyal ve sanatsal yaşama dair yorumlar az sayıda olmasına rağmen olumludur. Komşu bir okuldan gözlem yapan bir öğrenci, okuldaki 'faaliyetleri mükemmel' olarak tanımlamıştır. Başka bir yorumcu ise kampüs içindeki 'sergiler on numara' diyerek sanatsal etkinliklerin kalitesini övmüştür. Bu ifadeler, okulun sosyal ve kültürel anlamda canlı bir ortama sahip olduğuna işaret etmektedir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı hakkında tek bir yoruma rastlanmış olup, bu yorum oldukça olumludur. 2020 yılında yapılan bir gözlemde, kampüsün sadece mimari olarak değil, aynı zamanda 'içindeki donanım da oldukça üst düzeydeymiş' denilerek teknik olanaklarının ve ekipmanlarının kalitesine vurgu yapılmıştır.

Üniversitenin konumu, öğrenciler için önemli bir dezavantaj olarak öne çıkmaktadır. Yorumlarda kampüsün 'merkeze uzak bir yerde' bulunduğu tekrar tekrar vurgulanmıştır. Özellikle 2024'ün sonlarına doğru yapılan 'otobüs yok' şeklindeki net ve kısa yorum, toplu taşıma imkanlarının ya hiç olmadığını ya da çok yetersiz olduğunu göstermekte, bu da ulaşımın büyük ölçüde kişisel araçlara bağımlı kılındığına işaret etmektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Üniversitedeki yemek hizmetleriyle ilgili yapılan tek yorum olumludur. 2024'ün sonlarında bir kullanıcı, kampüs içerisindeki 'yemek fiyatları dışarıya göre gayet uygun' diyerek yemekhanenin ekonomik açıdan avantajlı olduğunu belirtmiştir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Üniversitenin imajı, parlak bir başlangıçtan şüphe ve eleştirilere doğru evrilen karmaşık bir seyir izlemiştir. Kuruluşunda Türkiye'nin ilk tematik müzik üniversitesi olarak büyük bir umut vaat etmiş, görkemli binasıyla 'reform gelmiş bir üniversite' olarak algılanmıştır. Ancak bu parlak imaj, zamanla 'adı müzik üniversitesi sadece' veya 'zorlama bir üniversite' gibi eleştirilerle gölgelenmiştir. Özellikle liyakatsiz kadrolaşma iddiaları ve müfredatın gelenekselci bulunması, üniversitenin başlangıçtaki vizyoner kimliğine zarar vermiştir. Yine de, özellikle dışarıdan bakanlar için mimari yapısı sayesinde hala 'efsane' ve etkileyici bir kurum olarak görülmeye devam etmektedir.

İdari personele yönelik yorumlar azdır ancak hem olumlu hem de olumsuz deneyimleri içermektedir. 2020'de bir öğrenci, başta öğrenci işleri olmak üzere idari personelin 'size yardım etmek için sizden daha fazla çaba gösterdiğini' belirterek olağanüstü bir memnuniyet ifade etmiştir. Benzer şekilde, daha yakın tarihli bir yorumda 'çalışanların disiplini' övülmüştür. Buna karşın, üniversitenin ilk kurulduğu 2017 yılında 'ne web sitesi ne de iletişim bilgisi bulunabilen' bir kurum olması, başlangıçtaki idari organizasyon eksikliğine işaret etmektedir.

Mezunların kariyer olanaklarına dair doğrudan bir deneyim paylaşılmamış olsa da, bir yorumda üniversitenin gelecekteki mezun profiline ilişkin karamsar bir tablo çizilmiştir. 2023'te yapılan bu yorumda, üniversitenin 'binlerce türkü bar solisti işsiz vasat müzisyen yetiştirmekten öteye gidemeyeceği' öngörüsü, mezuniyet sonrası iş bulma ve kariyer gelişimi konusunda olumsuz bir beklentiye işaret etmektedir.

Üniversitenin bulunduğu çevre ve şehirle olan entegrasyonu hakkında bazı olumsuz noktalar dile getirilmiştir. Kampüsün şehir merkezine uzaklığı temel bir sorun olarak belirtilirken, kampüs dışındaki fiziki koşullar da eleştirilmektedir. Özellikle 'hafriyat kamyonları çok hızlı geçiyor ve baya bir toz kaldırıyor' ifadesi, çevredeki inşaat faaliyetlerinin yarattığı rahatsızlığı ortaya koymaktadır. Ayrıca, kampüsün estetik yapısıyla çelişen 'çirkince konutlar'ın hemen yanına inşa edilmesi de görsel bir kirlilik olarak görülmektedir.