AMASYA ÜNİVERSİTESİ

Adalet ve eşitlik, üniversiteye yönelik en ciddi eleştirilerin odak noktasını oluşturmaktadır. Özellikle sınav sistemindeki kayırmacılık iddiaları oldukça dikkat çekicidir. Bir öğrenci, finallerde başarısız olanlara bütünleme sınavından önce final sorularının cevaplarının verildiğini iddia ederek büyük bir haksızlığa işaret etmiştir. Ayrıca, öğrencilerin belirli imkanlardan (asansör kullanımı gibi) mahrum bırakılırken, personelin daha ayrıcalıklı koşullara sahip olması ve rektörün atamalarda hemşehrilerini kayırdığına yönelik iddialar, kurum içindeki eşitlik algısının zayıf olduğunu göstermektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversite hakkındaki en çelişkili ve en çok tartışılan konulardan biridir. Yorumların önemli bir kısmı, özellikle geçmiş yıllarda, öğretim üyelerinin yetersizliğinden, öğrencilere karşı keyfi ve zorlayıcı tutumlarından şikayetçidir. Bazı bölümlerde (PDR, Türkçe) hocaların kasıtlı olarak öğrenci bıraktığı ve üstten baktığı iddia edilirken, genel eğitim seviyesi "liseden farksız" olarak nitelendirilmiştir. Buna karşın, özellikle bir hocaya (Mehmet Yapıcı) yönelik büyük bir takdirin yanı sıra, Mimarlık bölümünün eğitiminin iyi olduğu ve son yıllarda üniversitenin genel eğitim kalitesinin gelişmekte olduğuna dair olumlu görüşler de mevcuttur. Bu durum, eğitim kalitesinin fakülteye ve hatta hocaya göre büyük farklılıklar gösterdiğini düşündürmektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Dersler ve sınav sistemi, öğrencilerin en çok şikayet ettiği konuların başında gelmektedir. Yorumlarda derslerin gereğinden fazla zor olduğu, geçme notlarının ODTÜ ve İTÜ gibi üniversitelerle kıyaslanarak anlamsızca yüksek tutulduğu ve öğrencilerin kasıtlı olarak başarısız kılındığı yönünde güçlü bir kanı vardır. Özellikle Bilgisayar Mühendisliği ve Yüksekokul programlarında dersleri zamanında bitirmenin neredeyse imkansız olduğu belirtilmiştir. Ders seçimi sürecinin ise sadece bir formaliteden ibaret olduğu, "zorunlu seçmeli" dersler nedeniyle öğrencilere gerçek bir tercih hakkı tanınmadığı eleştirilmiştir.

Güvenlik ve denetim konusunda birbiriyle tamamen zıt iki farklı bakış açısı mevcuttur. Bir yandan, kampüs girişlerindeki denetimin iyi olduğu ve güvenliğin yeterli görüldüğüne dair olumlu bir yorum bulunurken; diğer yandan, kampüs içinde sivil polis ve zabıtanın varlığının öğrenciler üzerinde bir baskı unsuru oluşturduğuna dair ciddi bir eleştiri yer almaktadır. Bu durum, 'güvenlik' algısının kimin perspektifinden bakıldığına göre 'koruma' veya 'baskı' olarak değişebildiğini göstermektedir.

Üniversitenin kampüs yapısı ve fiziki şartları, zaman içinde en çok değişime uğrayan konu gibi görünmektedir. Eski tarihli yorumlarda, fakültelerin birbirinden ayrı ve dağınık olması, merkezi bir kampüs anlayışının bulunmaması ve binaların "lise gibi" görünmesi sıkça dile getirilen eleştirilerdir. Eğitim Fakültesi'nin merkezde, Fen Edebiyat Fakültesi'nin ise şehrin dışında olduğu belirtilmiştir. Ancak 2021 ve sonrası yorumlar, bu algının değiştiğini göstermektedir. Yeni yorumlarda üniversitenin yerleşkesinin ve dış görünüşünün güzelliğinden bahsedilmiş, 7 yıl aradan sonra ziyaret eden bir mezun ise gördüğü pozitif değişim karşısında şaşkınlığını ve beğenisini ifade etmiştir. Bu durum, üniversitenin son yıllarda fiziki altyapıya önemli yatırım yaptığını düşündürmektedir.

Kampüs içi ulaşımla ilgili olarak yalnızca bir adet bilgilendirici yoruma rastlanmıştır. Bu yorumda, Teknoloji Fakültesi ile Eğitim Fakültesi arasındaki mesafenin yürüyerek 10-15 dakika sürdüğü belirtilmiştir. Bu durum, fakülteler arası geçişin yürüme mesafesinde olduğunu, ancak yine de belirli bir zaman aldığını göstermektedir.

Üniversite ortamındaki siyasi ve ideolojik atmosfer, birkaç yorumda endişe verici bir şekilde tasvir edilmiştir. Okul içinde aşırı bir denetim ve baskı ortamının varlığına işaret eden yorumlar bulunmaktadır. Öğrencilerin sivil polisler tarafından sorgulanması, okulda polis konferansları düzenlenmesi ve "cemaat yapılanması" olduğu iddiası, özgür akademik ortamla çelişen durumlardır. Ayrıca bir öğrencinin, aldığı dersin öğretim elemanını polise şikayet etmesi gibi olaylar, kampüsteki sosyal ve siyasi gerilimin bir yansıması olarak görülebilir.

Üniversitedeki sosyal yaşam, yorumcular tarafından genel olarak zayıf ve yetersiz bulunmaktadır. Sosyal faaliyetlerin olmadığı, zamanın zor geçtiği ve öğrencilerin can sıkıntısından oyun oynamak için internette rakip aradığı gibi ifadeler, kampüsteki sosyal canlılığın düşük olduğuna işaret etmektedir. Bir bahar şenliğinin sadece kadın öğrencilere özel olarak bir düğün salonunda yapılması, modern ve kapsayıcı bir üniversite anlayışıyla çelişen bir durum olarak ironik bir dille eleştirilmiştir. Olumlu olarak ise, şehirde iyi arkadaşlıklar kurulabildiği belirtilmiştir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı konusunda hem olumlu hem de olumsuz yorumlar bulunmaktadır. En dikkat çekici olumlu yorum, öğrenci bilgi sistemi (OBİS) gibi online sistemlerin hiçbir zaman tıkanmadan "canavar gibi" çalıştığı yönündedir. Bu durum, üniversitenin iç işleyişe yönelik teknik altyapıya yatırım yaptığını göstermektedir. Ayrıca uzaktan eğitim merkezinin varlığı da bir artı olarak belirtilmiştir. Olumsuz tarafta ise, fakülte web sitelerinde internetten alınma alakasız görsellerin kullanılması, üniversitenin dışa dönük dijital imajının özensiz olduğunu düşündürmektedir.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Üniversitedeki yeme-içme mekanlarıyla ilgili sınırlı sayıda fakat olumsuz bir yorum bulunmaktadır. Eğitim Fakültesi'nde kantin ve öğrenci yemekhanesinin bodrum katında yer alması, öğrenciler için olumsuz bir fiziki koşul olarak değerlendirilmiş ve bu durum "saçma uygulama" olarak nitelendirilmiştir.

Barınma olanakları hakkında birbiriyle çelişen iki yoruma rastlanmıştır. 2015 tarihli eski bir yorum, Amasya'da kiralık ev bulmanın zorluğuna ve kiraların yüksekliğine dikkat çekmektedir. Buna karşın, daha yakın tarihli bir yorumda ise üniversite çevresinde öğrenciler için kalacak yerlerin bulunduğu belirtilmektedir. Bu durum, zamanla barınma seçeneklerinin artmış olabileceğini veya yorumcuların beklentilerinin farklı olduğunu düşündürmektedir.

Üniversitenin imajı, özellikle ilk yıllardaki yorumlarda oldukça olumsuzdur. "Yüksek lise", "liseden bozma", "içi boş", "Türkiye'deki en kalitesiz üniversite" gibi çok sert nitelemeler defalarca tekrarlanmıştır. Üniversitenin bir şirket gibi yönetildiği, ciddiyetsiz olduğu (web sitesine internetten alıntı fotoğraflar koyması gibi), hatta "imam-hatip lisesi tadında" olduğu gibi çeşitli iddialar mevcuttur. Ancak, Ondokuz Mayıs Üniversitesi'nden ayrılmasının "köklü temelleri" olduğu ve son yıllarda gözle görülür bir gelişim göstererek "Amasya'ya yakışır" bir kurum haline geldiği yönünde olumlu imaj çizen yorumlar da bulunmaktadır. Bu durum, üniversitenin imajını düzeltme yolunda bir çaba içinde olduğunu ancak geçmişten gelen olumsuz algıyı kırmakta zorlandığını göstermektedir.

İdari personele ve yönetime yönelik yorumlar genellikle olumsuzdur. Yöneticilerin kendilerini olduğundan çok daha önemli gördüğü, "sanirsiniz harvard yonetiyorlar" ifadesiyle eleştirilmiştir. Rektörlük düzeyinde nepotizm yapıldığına dair ciddi bir iddia bulunmaktadır. Ayrıca, idari birimlerin iletişim konusunda zayıf kaldığı, telefonlara cevap vermedikleri yönünde bir şikayet de mevcuttur.

Mezuniyet sonrası iş ve kariyer olanakları konusunda sadece bir adet ve oldukça karamsar bir yoruma rastlanmıştır. Bu yoruma göre, üniversitenin akademik kadrosunun zayıf olması ve genel eğitim düzeyinin düşüklüğü nedeniyle buradan mezun olan bir öğrencinin iş bulma ihtimali çok düşüktür. Bu, üniversitenin diplomasının iş piyasasındaki değeri hakkında ciddi bir endişeyi yansıtmaktadır.

Amasya şehri, öğrenciler arasında keskin bir kutuplaşmaya neden olmaktadır. Bir grup öğrenci şehri "iğrenç" olarak nitelendirip, halkını "anlayışsız" ve öğrenciyi sadece maddi bir gelir kapısı olarak gören kişiler olarak tanımlamaktadır. Bu gruptakiler, şehirdeki alışveriş, sağlık ve kişisel bakım gibi imkanların yetersizliğinden de şikayetçidir. Diğer grup ise Amasya'yı "küçük, şirin, ucuz" ve insanlarını "sıcak, doğal" olarak betimleyerek tam tersi bir tablo çizmektedir. Bu zıtlık, öğrencilerin beklentileri, geldikleri yerler ve kişisel deneyimlerinin şehir algısını ne denli farklılaştırabildiğini göstermektedir.