ALTINBAŞ ÜNİVERSİTESİ

Üniversitede adalet ve eşitlik konuları, hem çalışan hakları hem de öğrenci muameleleri açısından ciddi şekilde sorgulanmaktadır. Pandemi döneminde 70'ten fazla çalışanın işten çıkarılması, 'emekçi kıyımı' ve 'hak gaspı' olarak nitelendirilmiş ve büyük tepki toplamıştır. Öğrenciler arasında ise 'kişiye göre davranış' ve 'sevmedikleri kişilere düşük not verme' gibi keyfi uygulamaların varlığı iddia edilmektedir. Özellikle yabancı öğrencilere yönelik tutumlar dikkat çekicidir; bazı yorumlarda, sırf para kazanmak amacıyla öğrencilerin bilerek başarısızlığa uğratıldığı ve ayrımcılık yapıldığı öne sürülmektedir. Çalışan hakları konusunda ise tazminatını alamayan eski bir personel örneği, kurumun bu konudaki sicilini olumsuz etkilemektedir.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, üniversite hakkındaki en çelişkili ve zamanla en çok değişen yorumları barındırmaktadır. İlk yıllarda, özellikle sosyal bilimler ve hukuk gibi alanlarda 'çok çok değerli hocaların' varlığı ve eğitimin kalitesi övülürken, son yıllarda bu tablonun tersine döndüğü görülmektedir. Özellikle 2020'de yaşanan ve pandemi gerekçesiyle yapıldığı belirtilen toplu akademisyen işten çıkarmaları, üniversitenin eğitim kalitesine ve itibarına büyük darbe vurmuş, pek çok yorumda 'akademisyenine sahip çıkmayan üniversite' eleştirisi yapılmıştır. Son dönem yorumları, kaliteli hocaların okuldan ayrıldığı, kalanların ise öğrencileri maddi kazanç amacıyla dersten bıraktığı, hatta bazılarının İngilizce yetkinliğinin dahi sorgulandığı iddialarıyla doludur. Buna karşın, Eczacılık gibi bazı bölümlerde akademik kadro ve laboratuvar imkanlarından memnuniyet dile getiren az sayıda olumlu görüş de bulunmaktadır.

Burs ve ücret politikaları, üniversitenin 'ticarethane' olarak nitelendirilmesine yol açan en önemli eleştiri başlıklarından biridir. Özellikle Tıp Fakültesi'nde İngilizce hazırlık sınıfı için tam bölüm ücreti olan 68 bin TL gibi fahiş bir meblağın talep edilmesi, büyük tepki çekmiştir. Bu durum, 'sadece 1 sene ingilizce öğrenmek için sizden 68bin lira istiyor' sözleriyle özetlenmiştir. Ayrıca, lisansüstü eğitimdeki bursların bir 'dolandırıcılık' olduğu ve amacın sadece para kazanmak olduğu yönünde ağır iddialar da bulunmaktadır.

Derslerle ilgili yorumlar genellikle olumsuz bir tablo çizmektedir. Öğrencilerin keyfi uygulamalarla ve maddi çıkar amacıyla derslerden bırakıldığı iddiaları sıkça dile getirilmiştir. Özellikle Güzel Sanatlar ve Tasarım Fakültesi ile İç Mimarlık bölümünde, 'yalakalık üzerine kurulu bir sistem' olduğu ve öğrencilerin kasıtlı olarak başarısız sayıldığı yönünde ciddi suçlamalar bulunmaktadır. Yabancı öğrencilerin yaptığı yorumlarda da benzer şekilde, diploma almayı zorlaştırmak için modüllerin defalarca tekrarlatıldığı ve fazladan ücret talep edildiği belirtilmektedir. Buna karşın, pandemi döneminde derslerin online olarak sorunsuz işlendiğine dair olumlu bir deneyim de aktarılmıştır.

Güvenlik ve denetim konusunda çelişkili birkaç yoruma rastlanmıştır. Bir kullanıcı, giriş ve çıkışlardaki güvenlik hizmetlerinin çok iyi olduğunu belirterek olumlu bir geri bildirimde bulunmuştur. Ancak başka bir yorumda, güvenlik görevlilerinin okulun iç yapısı hakkında bilgi sahibi olmadığı ve bir inşaat mühendisliği sekreterinin kendisini 'rektör zannederek' keyfi davrandığı belirtilerek, denetimsizlik ve başıboşluk eleştirisi yapılmıştır.

Kampüs yapısı ve konumu, üniversitenin en çok eleştirilen yönlerinden biridir. Mahmutbey'deki ana kampüsün lokasyonu, 'Bağcılar'ın sanayi göbeğinde', 'ücra bir köşede' ve 'otlak arazilerle çevrili' olarak tanımlanarak olumsuz bulunmaktadır. Birçok öğrenci, kampüsün geleneksel bir üniversite atmosferinden uzak, 'iş merkezi gibi binalardan' veya 'liseden' ibaret olduğunu ve gerçek bir kampüs yaşamı sunmadığını belirtmiştir. Bu durum, 'üniversitecik' ve 'apartman üniversitesi' gibi aşağılayıcı ifadelerle sıkça dile getirilmiştir. Diğer yerleşkeler hakkında ise çok az yoruma rastlanmıştır.

Verilen yorumlar arasında kampüs içi ulaşıma dair spesifik bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak Mahmutbey kampüsünün metroya olan uzaklığı ve bu aradaki ulaşımın ücretli servislerle sağlanması, kampüs dışı ulaşım başlığı altında önemli bir eleştiri konusu olarak öne çıkmaktadır. Bu durum, dolaylı olarak kampüsün kendi içindeki ve çevresindeki erişim olanaklarının kısıtlı olduğu şeklinde yorumlanabilir.

Üniversite yönetimiyle ilgili siyasi ve adli olaylara dair birkaç ciddi iddia bulunmaktadır. Bir yorumda, rektörün 'FETÖ'cülerin önde gelenleri ile aynı evi paylaştığı' ve bu konuda hiç soruşturulmadığı gibi ağır bir suçlama yer almaktadır. Ayrıca, mütevelli heyeti başkanının vergi kaçakçılığı iddiasıyla gözaltına alınması ve rektörün çalışanların işten çıkarıldığı bir dönemde Ayasofya hakkında tweet atması gibi olaylar da öğrenciler ve kamuoyu tarafından eleştirilmiştir. Bu yorumlar, üniversite yönetiminin sadece idari değil, aynı zamanda etik ve adli konularda da sorgulandığını göstermektedir.

Üniversitedeki sosyal yaşam ve öğrenci etkinlikleri, genel olarak zayıf ve yetersiz bulunmaktadır. Mahmutbey kampüsünün 'ücra' konumu nedeniyle öğrencilerin okul sonrası vakit geçirebilecekleri yerlerin olmaması en büyük şikayetlerden biridir. Yorumlarda, 'sosyal imkanları oldukça kısıtlıdır' ve 'sosyal ortamınızın olmadığını bilerek gelin' gibi ifadelerle bu durum vurgulanmıştır. Kulüplerin yeterince aktif olmadığı ve etkinlik düzenlemediği de belirtilmektedir. Buna karşın, 2019 tarihli bir yorumda, yeni kurulan TEDx kulübü gibi girişimlerle sosyal ortamı canlandırma çabalarının olduğu ve bu konuda umutlu olunduğu ifade edilmiştir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı hakkında zıt görüşler bulunmaktadır. Bir yandan, 2017 tarihli bir yorumda öğrenci bilgi sisteminin 'kesinlikle çalışmadığı' ve ders seçimi gibi temel işlemlerin yapılamadığı belirtilerek ciddi bir eleştiri getirilmiştir. Diğer yandan, 2020'deki pandemi döneminde online derslerin sistemsel bir sorun yaşanmadan işlendiğine dair olumlu bir geri bildirim de mevcuttur. Bu durum, aradan geçen zamanda sistemin iyileştirilmiş olabileceğini veya farklı birimlerin/sistemlerin farklı performanslar sergilediğini düşündürmektedir. Genel olarak, teknolojik altyapı hakkında sınırlı sayıda yorum bulunmaktadır.

Üniversitenin Mahmutbey kampüsüne ulaşım, öğrenciler için önemli bir sorun olarak öne çıkmaktadır. Yorumlarda, metro istasyonunun kampüse yaklaşık bir kilometre uzakta olduğu ve bu mesafeyi kat etmek için okulun ücretli araçlarının kullanılması gerektiği sıkça vurgulanmıştır. Bu durum, özellikle yıllık ücretleri yüksek olan bir vakıf üniversitesi için kabul edilemez bulunmuş ve '500 metre mesafedeki metroya bile shuttle'ı ücretlidir' gibi ifadelerle eleştirilmiştir. Ulaşımın kolay olduğunu belirten birkaç genel yorum bulunsa da, detaylı anlatımlar genellikle ulaşım zorluklarına odaklanmaktadır.

Uluslararasılaşma ve yabancı dil eğitimi, üniversitenin en iddialı olduğu ancak aynı zamanda en çok eleştirildiği alanlardan biridir. Olumlu tarafta, Hukuk Fakültesi için İngilizce eğitiminin 'çok iyi' olduğu, ikinci bir yabancı dil imkanı sunulduğu ve Erasmus olanaklarının iyi derecede olduğu belirtilmiştir. %100 İngilizce eğitimin ve uluslararası ortamın kültürel ve mesleki gelişim için faydalı olduğunu düşünen öğrenciler de vardır. Ancak bu olumlu tablonun tam karşısında çok sert eleştiriler yer almaktadır. Okulun 'türkten çok arabın olduğu', 'mülteci kampına' döndüğü ve bu durumun sosyal ortamı olumsuz etkilediği yönündeki yorumlar oldukça yaygındır. Daha da ciddisi, hem yerli hem de yabancı öğrenciler, kurumun yabancı öğrencileri bir gelir kapısı olarak gördüğünü, onlara 'dolandırıcılık' yapıldığını ve eğitim kalitesinin düşük olduğunu iddia etmektedir.

Üniversitedeki yemek ve kantin hizmetleri, fiyatlarının yüksekliği ve ticari anlayış üzerinden eleştirilmektedir. Özellikle bir yorumda, üniversitenin kendi personeline bile yemeği 90 TL gibi bir fiyata satması, 'ticarethane' algısını güçlendiren çarpıcı bir örnek olarak sunulmuştur. Ayrıca, kampüs kantininin pahalı olduğu da öğrenciler tarafından dile getirilen bir diğer şikayettir.

Verilen metinlerde üniversitenin yurtları veya öğrencilere sunduğu barınma imkanları hakkında herhangi bir olumlu ya da olumsuz yoruma rastlanmamıştır. Bu konu, öğrenciler tarafından değerlendirme dışı bırakılmıştır.

Altınbaş Üniversitesi'nin imajı, yorumlarda ağır ve istikrarlı bir şekilde olumsuz olarak çizilmektedir. 'Ticarethane', 'dolandırıcı', 'dershaneden bozma okul', 'mülteci kampı' ve 'paralı arap yuvası' gibi ifadeler, kurumun para odaklı ve öğrenci memnuniyetini önemsemeyen bir yapıya sahip olduğu algısını yansıtmaktadır. Adının 'Kemerburgaz'dan 'Altınbaş'a değiştirilmesi ve bu değişikliğin yönetmeliğe yıllar sonra yansıtılması gibi olaylar, kurumun ciddiyetsiz ve yavaş işleyen bir yapıya sahip olduğu şeklinde yorumlanmıştır. Mütevelli heyeti başkanının vergi kaçakçılığı iddiasıyla gözaltına alınması ve akademisyenlere yönelik tutumlar, bu olumsuz imajı pekiştiren en önemli olaylardır. Çok az sayıda olumlu yorum ise genellikle kurumun potansiyeline veya uluslararası niteliğine vurgu yapsa da, genel kanıyı değiştirmekten uzaktır.

İdari personel ve birimlerle (öğrenci işleri, muhasebe) iletişim, üniversitenin en kronik ve en çok şikayet edilen sorunudur. Yorumların büyük çoğunluğu, telefonlara cevap verilmediği, maillere dönülmediği ve muhatap bulunamadığı yönündedir. Öğrenciler, en basit işlemler için bile 'haftalardır', 'günlerdir' aradıklarını fakat ulaşamadıklarını belirtmektedir. Ulaşılabilen personelin ise 'devlet dairesi gibi' başka birimlere yönlendirdiği, ilgisiz ve kaba davrandığı, hatta sorun çözmek yerine başından savdığı sıkça dile getirilmiştir. Bu durum, 'daha rezil ilgisiz bir eğitim kurumu olamaz' gibi ifadelerle öfkeye varan bir memnuniyetsizliğe neden olmaktadır.

Mezuniyet sonrası iş ve kariyer olanaklarına dair yapılan yorumlar, üniversitenin bu süreçte öğrencilere destek olmak yerine engel çıkardığına işaret etmektedir. En sık rastlanan şikayetlerden biri, idari birimlerin yavaşlığı nedeniyle 'geçici mezuniyet belgesinin' zamanında alınamaması ve bu durumun iş başvurularında sorun yaratmasıdır. Ayrıca, staj yapacak öğrencilere yönelik katı ve engelleyici bir tutum sergilendiği, üniversitenin şirketleri keyfi olarak kabul etmediği yönünde ciddi bir eleştiri bulunmaktadır. YÖK tarafından uzaktan eğitim yüksek lisans programlarının aniden kapatılması ise pek çok öğrenciyi, özellikle tecil konusunda, 'çok zorda bırakan' bir durum olarak kayıtlara geçmiştir.

Üniversitenin şehir yaşamıyla entegrasyonu, özellikle Mahmutbey kampüsü için oldukça zayıf olarak değerlendirilmektedir. Kampüsün Bağcılar'da, sanayi bölgesinin içinde ve sosyal alanlardan uzak bir konumda bulunması, öğrencilerin İstanbul'un sunduğu kültürel ve sosyal olanaklardan faydalanmasını engellemektedir. Yorumlarda, kampüs çevresinde yerleşim yerlerinin azlığı ve sosyal mekanların yokluğu nedeniyle öğrencilerin 'ücra bir köşede' izole bir üniversite hayatı yaşadığı vurgulanmaktadır. Bu durum, 'İstanbul'da okuyor' olmanın avantajlarını ortadan kaldıran önemli bir dezavantaj olarak görülmektedir.