AKSARAY ÜNİVERSİTESİ

Yapılan yorumlar, üniversitede adalet ve eşitlik algısının oldukça zayıf olduğuna işaret etmektedir. Öğrenciler arasında, bazı hocaların 'bilerek düşük not verdiği' ve sistemin öğrenciyi mezun etmemeye yönelik kurgulandığı yönünde güçlü bir kanı mevcuttur. Akademik alanda ise, 'yandaş' olarak nitelenen akademisyenlerin projelerinin kayırıldığı, gerçekten bir şeyler başarmak isteyenlerin ise görmezden gelindiği gibi ciddi suçlamalar bulunmaktadır. Bu durum, öğrencilerin hak ettiklerini alamadıklarına dair genel bir hayal kırıklığı ve güvensizlik ortamı yaratmaktadır.

Akademik kadro ve eğitim kalitesi, öğrenciler arasında en çok kutuplaşmaya neden olan konulardan biridir. Bir yanda, özellikle Eğitim Fakültesi gibi bölümlerde öğrencilerine değer veren, fedakar ve 'eli öpülesi' olarak nitelendirilen hocaların varlığından övgüyle bahsedilmektedir. Diğer yanda ise, özellikle Mühendislik Fakültesi'nde yoğunlaşan çok sert eleştiriler bulunmaktadır. Bu eleştiriler, bazı öğretim üyelerinin egolu, keyfi not veren, kişisel meselelerine göre sınav zorluğu belirleyen ve hatta öğrencilerin mezuniyetini kasten zorlaştıran bir tutum içinde oldukları iddialarını içermektedir. Ayrıca, liyakatsiz ve 'yandaş' olduğu iddia edilen akademisyenlerin desteklendiği yönündeki yorumlar da akademik adalete olan güveni sarsmaktadır.

Verilen metinlerde bu konu hakkında herhangi bir yoruma rastlanmamıştır.

Derslerin işlenişi ve içeriği konusunda ciddi şikayetler göze çarpmaktadır. Özellikle Mühendislik Fakültesi'nde ön koşul (prerequisite) sisteminin çok katı olduğu ve öğrencileri yıllarca aynı derse mahkum ederek mezuniyeti engellediği vurgulanıyor. Sınavların, derste anlatılanla ilgisiz ve çok daha zor olduğu yönündeki şikayetler de yaygındır. Yakın tarihli bir yorumda, üniversitenin ilkokul benzeri bir ders programı sistemine geçtiği ve bunun hem öğrencileri hem de öğretim görevlilerini kısıtladığı belirtilmiştir. Buna karşın, Eğitim Fakültesi'nde proje tabanlı öğrenme gibi modern ve uygulamalı yöntemlerin kullanılması olumlu bir istisna olarak öne çıkmaktadır.

Üniversitenin güvenlik hizmetleriyle ilgili ciddi bir iddia bulunmaktadır. Bir öğrenci, kampüse araçla girerken güvenlik görevlilerine ruhsatını vermemesi konusunda diğerlerini uyarmış ve kendi ruhsatının başkasına verildiğini iddia etmiştir. Bu yorum, güvenlik personelinin prosedürlere uymadığı ve özensiz davrandığı yönünde önemli bir endişe kaynağıdır.

Kampüs yapısı, en çelişkili yorumların yapıldığı alanlardan biridir. Üniversitenin bozkırın ortasında, çok geniş ve düz bir araziye kurulu olduğu konusunda herkes hemfikir. Bu durum kimileri için Hasandağı manzaralı, ferah ve potansiyeli yüksek bir alan olarak görülürken, pek çok öğrenci için 'ağaç bile yetişmeyen', 'sinek ve kokudan geçilmeyen', bitmek bilmeyen bir 'şantiye sahası' anlamına gelmektedir. Yeni yapılan fakülte binalarının Selçuklu mimarisiyle 'ihtişamlı' bulunması ve kütüphane gibi tesislerin modern ve kullanışlı olması olumlu yönler olarak öne çıkarken; binalar arası mesafenin uzaklığı, yeşil alan eksikliği ve genel olarak 'tarla' veya 'bataklık' hissi vermesi en sık tekrar edilen şikayetlerdir.

Verilen metinlerde, kampüsün çok geniş bir alana yayılmasının kampüs içi ulaşımı zorlaştırdığına dair net eleştiriler bulunmaktadır. Öğrenciler, fakülte, yemekhane gibi farklı noktalar arasında yürümenin yorucu olduğunu ve önemli zaman aldığını belirtmektedir. Bir öğrenci bu durumu, 'bir yerden bir yere gideceksin 20 dk yuruyorsun' diyerek somutlaştırmıştır.

Kampüsteki siyasi atmosfer, en sert eleştirilerin yöneltildiği konuların başında gelmektedir. Yorumlarda, üniversitede 'Ülkü Ocakları'nın hakim olduğu, başka bir düşünceye hayat hakkı tanınmadığı ve en büyük sosyal etkinliğin bu grubun yürüyüşleri olduğu gibi çok net iddialar yer almaktadır. Düzenlenen konferans ve panellerin tamamen 'iktidar yanlısı' olduğu ve öğrencilere soru sorma hakkı bile verilmediği belirtilmektedir. Rektörlük seçimlerinin siyasi çekişmelere sahne olması ve 'cemaatçi' ya da 'FETÖ'cü' gibi suçlamaların yerel basına yansıması, üniversitenin siyasetin gölgesinde kaldığı algısını güçlendirmektedir.

Kampüsteki sosyal yaşam, öğrencilerin beklentilerine göre taban tabana zıt şekillerde değerlendirilmektedir. Eleştirel yorumlar, üniversiteyi sosyal açıdan bir 'mahrumiyet bölgesi' olarak tanımlıyor; en sosyal alanın 'okey salonu' olduğu, öğrenci topluluklarının hareket alanının dar olduğu ve kampüs ortamının 'ot gibi' olduğu belirtiliyor. Diğer taraftan, bazı öğrenciler ise Aksaray'ı 'tam bir öğrenci şehri' olarak görüp kampüs içindeki kafe, canlı müzik gibi faaliyetlerden memnuniyet duyduklarını ifade ediyor. Bu durum, sosyal beklentisi yüksek öğrenciler için hayal kırıklığı yaratırken, daha sakin bir ortam arayanlar için yeterli olabildiğini göstermektedir.

Üniversitenin teknolojik altyapısı, özellikle laboratuvar imkanları açısından yetersiz bulunmaktadır. Yorumlar, laboratuvarlarda en basit deneyler için bile malzeme bulunamadığını, mevcut kimyasalların son kullanma tarihinin geçtiğini ve cihazların büyük çoğunluğunun arızalı olduğunu ortaya koymaktadır. Bir öğrencinin '4 senedir elektron mikroskobu arızalı' şeklindeki ifadesi, bu sorunun ne kadar kronikleştiğini göstermektedir. Bütçe yetersizliğinin sıkça bir bahane olarak sunulduğu da belirtilmiştir. Olumlu olarak ise, kütüphanedeki her masada priz ve ışık bulunması gibi temel altyapı hizmetleri takdir edilmektedir.

Üniversiteye ulaşım konusunda farklı deneyimler aktarılmaktadır. Bazı yeni tarihli yorumlar ulaşımın 'çok iyi ve hızlı' olduğunu belirtirken, bu görüşün aksine 'ufacık şehirde ulaşım problemi' yaşandığını ve özellikle dolmuşların sürekli dolu geçtiğini ifade eden öğrenciler de bulunmaktadır. Şehir merkezi ile kampüs arasına bir tramvay hattı yapılması önerisi, mevcut sistemin yetersizliğine işaret etmektedir. Dolayısıyla, ulaşım bazıları için sorunsuzken, bir kesim için günlük bir çileye dönüşebilmektedir.

Bu konuda detaylı bilgi bulunmamakla birlikte, mevcut yorumlar kampüste uluslararası bir öğrenci kitlesinin varlığına işaret etmektedir. Bir öğrenci, kampüste 'Türk'ten çok yabancı öğrenci' olduğunu gözlemlemiştir. Yabancı bir kullanıcının yorumu da burada birçok milletten insan bulunabileceğini teyit etmektedir. Ancak bu durumun eğitim kalitesine veya uluslararası fırsatlara nasıl yansıdığına dair bir bilgi yoktur. Eski bir yorumda ise üniversitenin web sitesinin 'yarı İngilizce yarı Türkçe' olması, kurumsal ciddiyetsizlik olarak eleştirilmiştir.

Üniversitenin yemekhane hizmetleri veya yemek kalitesi hakkında detaylı bir yoruma rastlanmamıştır. Yalnızca bir öğrenci, geçmişte belediyenin kampüste ücretsiz çorba dağıtımı gibi bir hizmet sunduğunu olumlu bir anı olarak aktarmıştır.

Barınma olanakları hakkında sınırlı sayıda yorum bulunmaktadır. Mevcut tek yorum, geçmiş yıllarda yaşanan bir soruna işaret etmektedir. 2014 girişli bir öğrenci, o dönemde yurt çıkmadığını, yedeklerde kaldığını ve barınma problemi çektiğini belirterek 'perişanlıkla rezillikle geçti en güzel yıllarımız' ifadesini kullanmıştır. Bu durum, geçmişte yurt kapasitesinin yetersiz olabildiğini göstermektedir.

Üniversitenin imajı, zaman içinde olumlu beklentilerden ciddi bir itibar kaybına doğru evrilmiştir. Kuruluş yıllarında (2008-2012 civarı) gelecekte adından söz ettireceği ve hızla geliştiği yönünde umutlu yorumlar yapılırken, günümüze yaklaştıkça bu imaj yerini olumsuzluğa bırakmıştır. 'Akademik bilinirliği sıfır' olarak nitelendirilmesi, bir öğrencinin burayı tercih etmesini 'ibretlik bir salaklık' olarak görmesi ve sık sık rektör maaşı, intihal, sahte diploma gibi skandallarla anılması, imajın ne denli sarsıldığını göstermektedir. Çok sayıda yorum, potansiyel öğrencilere 'kesinlikle tercih etmeyin' veya 'sakın yazmayın' gibi net tavsiyelerde bulunmaktadır.

İdari birimler, özellikle de öğrenci işleri, öğrenciler için büyük bir sorun kaynağı olarak öne çıkmaktadır. En sık tekrarlanan şikayet, ilgili birimlere telefonla ulaşmanın imkansız olmasıdır. Öğrenciler, personelin ilgisiz, yardımdan uzak ve mesai saatlerinde yerinde bulunmadığını belirtmektedir. Bir öğrencinin, öğrenci belgesini zamanında alamadığı için sınava girememe tehlikesi yaşaması, idari zafiyetin ne kadar ciddi sonuçlar doğurabildiğini gösteren somut bir örnektir. Bu genel olumsuz tabloya karşın, tek bir olumlu yorumda 2022 yılındaki mezuniyet töreninin organizasyonunun 'süper' olduğu belirtilmiştir.

Mezuniyet sonrası iş ve kariyer olanakları konusunda karamsar bir hava hakimdir. Öğrenciler, üniversiteden 'yetkin bir birey' olarak mezun olmak için kişisel olarak ekstra çaba göstermeleri gerektiğini düşünmektedir. Özellikle mühendislik gibi alanlarda genel işsizlik sorununa atıfta bulunularak, bu üniversiteden mezun olmanın bir avantaj sağlamadığı ima edilmektedir. Bir bölümde kontenjanların boş kalmasının, o meslekteki istihdam sorunlarına bağlanması da bu karamsarlığı destekleyen bir başka gözlemdir.

Aksaray şehri hakkındaki görüşler çeşitlilik göstermektedir. Şehri, öğrenci için 'ideal', 'rahat' ve çevre illere yakınlığıyla avantajlı bulanlar mevcuttur. Hatta zamanla sevilip yaşamak için tercih edilebilecek bir yer olduğunu düşünenler bile vardır. Ancak bu olumlu görüşlerin karşısında, Aksaray'ı 'küçücük bir şehir', 'ilçe havasından çıkamamış' ve gelişime kapalı olarak gören ciddi bir kitle de bulunmaktadır. Özellikle 10-15 yıl önceki bir yorum, şehri tefecilerin bulunduğu, tekinsiz ve 'hayatımda tanıdığım en boktan' yer olarak tanımlayarak oldukça karanlık bir portre çizmiştir.